10-14 augustus, Beaune - Cluny - Villefranche sur Saône - Rive de Gier - Tournon, 1410 km vanaf Delft.
Hallo allemaal,
Nu, ik heb Cluny gehaald, het eindpunt van het eerste boekje van Benjaminse, en ik heb daarna de oostelijke, zogenaamd makkelijkere route gekozen (gezien deze bergen vraag ik me af hoeveel zwaarder die westelijke variant dan is......) en Murphy heeft me helaas nog niet in de steek gelaten! Ik heb nu een rustdagje ingelast in Tournon aan de Rhône, morgen ga ik de Ardèche in.
Woensdag 10 augustus, Beaune - Cluny, 84 km.
Direct als ik Beaune uitfiets, kom ik in de wijngaarden van de Bourgogne terecht. Er is zelfs een speciaal fietspad aangelegd.
Daarbij is het stralend weer en dit is genieten. De hellingen zijn nog te doen en ik zie zoveel foto- mogelijkheden, dat ik pas 9 km heb afgelegd als ik om 12.00 u ga koffiedrinken in het schilderachtige plaatsje Meursault, met keuze uit wel 3 terrasjes.
Ook hier staat e.e.a. leeg of men is op congé annuel, maar het is hier zoveel vrolijker en welvarender dan het gebied waar ik eerder doorheen fietste! De wijnbusiness gaat goed, dat is te zien. Vanaf Givry volgt de route weer een voormalig spoortraject, dus dat is een vrij vlak fietspad, waar je lekker door kunt trappen. Misschien wel iets te lekker, want ineens speelt m'n rechterknie op. Dan maar meer kracht zetten met m'n linkerbeen. Ik heb ondertussen besloten de oostelijke variant te nemen, die langs het Rhônedal gaat. Door Spanje moet ik straks toch nog flinke bergen nemen, dus waarom nu al beginnen; laat ik maar proberen zo fris mogelijk te blijven. Dan kom ik in Cluny, eindpunt van het eerste boekje van Benjaminse. In totaal heb ik nu 1172 km gefietst.
Cluny is een oude kloosterplaats, en veel van de middeleeuwse bouwwerken en funderingen zijn nog te zien. Ook nog oudere Romeinse funderingen kun je hier vinden.
Donderdag 11 augustus, Cluny - Villefranche sur Saône, 80 km.
Dit was me het dagje wel! Ten eerste sta ik wat te laat op, en dan staat er ook nog een vrachtauto was uit te laden aan de achterkant van het hotel, waardoor ik er niet langs kan en m'n start nog iets verder verlaat wordt. Vervolgens word ik in de hoofdstraat van Cluny, waar eenrichtingsverkeer is waar ik tegenin moet fietsen, anders kan ik de route niet vinden, aangehouden door de Gendarmerie, die me vriendelijk maar beslist meldt dat dit niet mag en dat ik moet gaan lopen. Dan nog even zoeken hoe hier op het fietspad te komen, dat achter het voormalige station ligt, waar nu fietsen en andere karretjes worden verhuurd. Maar dan ben ik op weg. In tegenstelling tot het vorige deel van het pad loopt dit stuk slingerend met korte maar gemene hellinkjes; het loopt onder en boven de weg en de nieuwe spoorlijn van de TGV door.
Dan ineens, na ca. 4 km bij het begin van weer een helling, lijkt m'n zadel los te zitten en draait naar een kant. Ik stap af en tot mijn grote schrik zie ik dat de metalen steunen van het zadel finaal afgebroken zijn! Uiteraard schiet het oude mopje van de fietsende nonnetjes even door m'n hoofd, maar de moed zinkt me in de schoenen.
Daar sta ik dan. Dit zadel is het 4e zadel dat ik op deze fiets heb. Op het oorspronkelijke zadel hield ik na een jaar nog steeds zadelpijn, en pas na drie nieuwe zadels te hebben uitgeprobeerd heb ik deze gekozen. De enige optie is nu teruglopen naar Cluny, waar een fietsenmaker zou zijn. Maar of die open is? En of die zadels heeft? Om nog maar te zwijgen over zadels waar ik enigszins op kan zitten....... Maar goed, teruglopen dus, die 4 km, heuvel op en heuvel af. De fietsverhuurder bij het voormalige station heeft in ieder geval geen zadels. Dan naar 'Cluny Recompenses', die vermeld staat in Benjaminse's gids. De zaak ziet eruit als een kruising van een uitdragerij en een sloperij. Binnenin de loods liggen aan het begin twee rijen hoog oude fietsen opgestapeld, achterin zijn er planken met speelgoed en diverse andere troep. Maar de eigenaar van Cluny Recompenses knikt als hij mijn zadel ziet en haalt ergens achteruit de zaak een stoffig, maar nieuw zadel dat zowaar qua vorm enigszins op mijn zadel lijkt! Hij monteert het, ik probeer het uit, hij verstelt het wat en EUR 26,- later kan ik weer fietsen!
Voor de schrik ga ik eerst even koffiedrinken en tegen twaalven kan ik eindelijk weer op weg. Het zadel zit vreemd, harder op andere plaatsen dan ik gewend ben, en ik vrees flink veel zadelpijn, maar dat lijkt mee te vallen.
Het fietspad loopt ca. 1,5 km door een oude spoortunnel; heerlijk koel.
Kort daarna kom ik langs een groot kasteel: fotomoment. Een behulpzame Tsjech bood aan deze foto van me te maken. Een foto van mezelf op de fiets met zelfontspanner en statiefje is me immers nog niet gelukt.
Na Fuissé krijg ik de langste en hoogste helling tot nu toe voor m'n kiezen, uitgerekend op het heetst van de dag, rond een uur of twee. Ik verwissel m'n t-shirtje voor een pas gekochte dunne blouse met lange mouwen. Had ik bedoeld tegen opdringerige Marokkaanse mannenogen, maar doet ook prima dienst tegen een opdringerig brandende zon op m'n armen. Het lukt me ondanks alles toch vandaag nog Villefranche te bereiken, wat ik van plan was.
Vrijdag 12 augustus, Villefranche sur Saône - Rive de Gier, 77 km.
De route begint al gauw te stijgen en dat zal vandaag zo blijven. Ik schat dat je 9/10 van de tijd aan het klimmen bent, en hooguit 1/10 daalt (het eventuele verschil rijd je vlak, maar dat is hier te verwaarlozen). En van die 1/10 van de tijd dat je daalt kun je hooguit voor een kwart genieten; voor de rest moet je stevig in de remmen knijpen. Wat een energieverlies! Aanvankelijk fiets ik nog door het wijngebied van de Beaujolais, later zie ik ook fruitbomen en kassenteelt. Mooie uitzichten, maar het is erg zwaar vandaag. Gelukkig is er een dun wolkendek, dat da zon afschermt. Als dat even breekt, brandt de zon onbarmhartig. De route maakt vandaag een soort omtrekkende beweging over de westelijke heuvels om Lyon, dat ik vandaag bijna de hele dag telkens kan zien liggen.
Ik zeg heuvels, want formeel met deze hoogte dient dat zo waarschijnlijk genoemd te worden, maar in mijn ervaring zijn het bergen! Vriendelijk glooiend landschap als je met de auto bent, veel minder vriendelijk en veel meer glooiend als je je bepakte fiets eroverheen moet trappen! Tot aan Mornant, waar ik laat in de middag aan de afdeling naar het dal begin, haal ik niet meer dan een gemiddelde snelheid van 11,1 km/u. Om een daling en stijging over een drukke autoweg te vermijden heeft Benjaminse ergens onderweg ook nog een stuk pad in de route opgenomen dat hij 'fietsbaar' noemt:
Hij en ik verschillen hier toch wel van mening! Misschien is het fietsbaar met een mountainbike met brede banden en zonder bepakking, maar hier waag ik mijn lichte hybride fiets met volle zijtassen niet aan, ik loop deze kilometer. Een lekke band en een gebroken zadel moet voorlopig genoeg zijn! Overigens loop ik vandaag wel meer; sommige stukken zijn gewoon te steil, zelfs met het kleinste verzet. Al met al niet zo'n geweldige dag, zeker als het vooraf gereserveerde hotel wel erg shabby blijkt te zijn en het plaatsje deprimerend........
Zaterdag 13 augustus, Rive de Gier - Tournon, 81 km.
Ik sta vroeg op en vertrek, zonder ontbijt, want de eigenaren van het hotelletje zijn tot dinsdag weg. Vandaag een grote klim in de ochtend voor de boeg, daarna zou het makkelijker moeten zijn. Inderdaad gelijk in het kleinste verzet en met de blik op oneindig omhoog. Na een korte fotopauze bij een klein stuwmeertje kom ik bij een schilderachtig plaatsje St. Croix en Jarez. Hier ga ik ontbijten en hoewel me dat al met al een uur kost heb ik er geen spijt van. Dan weer verder de berg op. Ik zie veel Franse mannen op de racefiets, in kleurig tricot, die deze pas doen als weekend workout. Maar dan wel zonder bepakking! Bovenop de Col de Grenouze, 624 m (gestart 15 km eerder op krap 200m) prachtig uitzicht op het Rhônedal.
Vervolgens een lange afdaling naar Condrieu aan de Rhône, waarbij ik het laatste stukje zelfs even ga lopen, zo steil is het. Regelmatig schieten bij dit soort afdalingen foute gedachten door m'n hoofd als 'wat als de remkabel nu breekt?!'. Ik ben ook niet zo'n held met afdalen. Verder langs de Rhône is het warm, héél warm. De zwemgelegenheid die Benjaminse in zijn gids noemt is verworden tot een troebel meertje, zonder enige faciliteiten, dus dat is geen optie. Nog geen kilometer verderop is nu een wildwaterbaan. Ik ga op onderzoek uit, maar je kunt er niet zwemmen. Desalniettemin kun je wel op een soort vlotje het water in, dus ik er op af! Na in wetsuit, zwemschoenen, zwemvest, helm en flippers te zijn gehesen en ik aldus als een Michelin-vrouwtje naar de waterkant wankel, werp ik me zoals door een instructeur uitgelegd op een soort half schuimplastic bootje (een soort body-board) en laat me meevoeren over de stroomversnellingen. De eerste keer het parcours afleggen vind ik nog wel een beetje eng en ik verlies bijna de hydrospeedjet als ik ondersteboven en achterstevoren uit een kleine waterval kom, maar de tweede keer geniet ik er erg van!
(Uiteraard is dit een foto van iemand anders; mijn spullen, incl. camera zaten tijdens mijn escapades veilig in een locker.) Daarna moet ik toch weer verder. Heb een hotelkamer gereserveerd in het Hotel le Chateau in Tournon, en dit keer is zowel het plaatsje als het hotel leuk. Beetje toeristisch, met kasteel, mooie hangbrug en terrasjes te over. Ik besluit dat dit een goede plek is voor een rustdag. Ondanks dat m'n nieuwe zadel me voor 100% meevalt heb ik toch wat zadelpijn.......
Zondag 14 augustus, Tournon, 0 km.
Hoewel ik geen meter heb gefietst, ben ik op deze rustdag toch wel actief geweest. Eerst een bezoek aan het Chateau, waar het meisje bij de ontvangstbalie me vroeg of ik al 60 was, i.v.m. korting. Ai, maar ja, wat scheelt het feitelijk? Dus maar gewoon m'n leesbrilletje opgezet om de folder met beschrijvingen van het Chateau de Tournon te lezen.
(Aan de andere kant, gisteren heb ik menog in een wetsuit gehesen en ben op een hydrospeedjet een wildwaterbaan afgegaan, dus hoezo, oud?) Daarna wandel ik de 19e eeuwse hangbrug over naar het plaatsje Tain l'Hermitage. Aan de brug hangen poppen in plastic folie, kennelijk een kunstproject,ziet er grappig uit. En 's middags heb ik een lange wandeling gemaakt rond Tournon en een smal pad de berg op, voor een uitzichtpunt, 200m klimmen. Inderdaad prachtig uitzicht rondom, met in de verte de toppen van de Alpen. Hoewel het bewolkt was geworden, was het nog steeds warm.
Bij het naar beneden lopen over een steil stuk, met onregelmatige treden en losse steentjes, moet ik sterk aan mijn zus Sonja denken; zij had immers hoogtevrees en dit pad was hopeloos voor haar geweest. Er zijn overigens telkens dingen waardoor ik aan haar (en aan de hond) moet denken: mooie weggetjes, uitzichtpunten, joehoe-kastelen, van alles. Ik mis haar nog steeds heel erg.
Daarna in het piscine municipal (plaatselijke zwembad) nog wat baantjes getrokken. Toen ik tussen de bedrijven door nog een gezonde salade wilde eten, bleek dat buiten de gebruikelijke Franse lunch- en dinertijden te zijn, dus niet mogelijk. Toen maar genoegen genomen met een Poire Belle Hélène bij de plaatselijke patissier/glacier - niet echt een straf. Aan het eind van de middag is het gaan regenen; hoop dat het morgen weer droog is.
6 - 9 augustus, Bain les Bains - Ray sur Saône - Gray - Lamarche - Beaune, 1088 km vanaf Delft.
Laat ik om te beginnen eerst eens zeggen hoe fijn ik het vind al jullie reacties en aanmoedigingen te lezen! Het geeft me het gevoel niet echt alleen op reis te zijn. Heel leuk om van zoveel mensen iets te horen. Even in het kort enkele antwoorden: Hetty, how great you were doing with your first messages in Dutch; amazing that you can write that well! Martijn, de foto van ons etentje staat wel degelijk op het blog, kijk maar bij de fotoserie van 30 juli -1 augustus. In de verhalen zijn maar een paar van mijn foto's opgenomen, meer vind je bij de fotoseries. Dirk en Sineke, jullie zijn me 1 dagetappe voor, ik hoop morgen (10 aug) in Cluny aan te komen, heb nog niet besloten welke variant te nemen.
Zaterdag 6 augustus, Bain-les-Bains - Ray sur Saône, 94 km.
Alles lijkt bij de start van deze 13e (!) reisdag goed te gaan, maar Murphy komt in beeld. Nog niet alles wat fout kan gaan gaat ook echt fout, maar probleemloos is het vanaf nu niet meer. Het begint met een prettig stuk, heel langzaam omlaag, langs het Canal de l'Est. Bij een heuvelrug ontmoet ik een jong stel Benjaminse-fietsers, Hans en Simone, die ik die dag nog een paar keer zal zien. In de buurt van Pont d'Atelier staat aangegeven dat verderop de 'route barrée' is, maar een Frans meisje zegt me dat ik er met de fiets wel langs kan, dus ik ga op weg. Nou, vergeet het maar. De weg is volledig overdwars uitgehold en met geen mogelijkheid kun je er langs.
Dus omrijden. Volgens een Franse automobilist die ik tegenkom en zo vriendelijk is me de weg uit te leggen, is er wel een stuk 'ententé'of iets dergelijks, en dat betekent steil omhoog. O.k., dus dat is een stuk lopen! Later die middag gaat het regenen, eerst gewoon, een regentje dat je met een vrolijk regenjackje nog wel aankunt.
Maar het gaat steeds harder plenzen, en daarbij hard waaien. Op een gegeven moment stortregent het zo hard, dat het aanvoelt alsof er emmers water over me heen worden uitgegoten. Schuilen heeft niet veel zin, ik ben toch al doornat en het is nog een eind naar de B&B die ik gereserveerd heb. Niet alleen ik kom daar uiteindelijk doornat aan, en zwaar bemodderd door alle plassen waar ik doorheen gereden ben, maar ook mijn camera is vochtig geworden in het zijvakje van het waterdichte (!) stuurtasje, en slaat helemaal op tilt. Ik krijg allemaal rare boodschappen als 'camera is oververhit' en uitzetten lukt niet meer. Dan maar de batterij er uit gehaald en hopen dat e.e.a. droogt. Baal enorm, want de camera is net nieuw.
Zondag 7 augustus, Ray sur Saône - Gray, 36 km.
Camera vertoont nog steeds kuren, en na het nemen van een foto, wat wel schijnt te lukken, kan ik ‘m alleen uitzetten door de batterij te verwijderen. Verder lijkt de dag wel goed te beginnen met een lekker Frans ontbijt met een grote pain au choclolat. Heb geen idee dat Murphy nog niet klaar is met me. Het is, na het noodweer van gisteren, goed opgefrist en niet zo plakkerig meer. Ik fiets weer een heel stuk langs de Saône, die eind 19e eeuw voor een groot deel is gekanaliseerd en van sluizen voorzien. Ergens gaat zelfs een heel stuk kanaal door een berg heen - de schepen dus ook.
Vlak daarna is het fietspad erg slecht. Regelmatig bestaat het al uit slecht asfalt en/of losse gravel en zand, maar hier is het wel helemaal hopeloos stenig en vol gaten en bulten. Dat heeft z'n effect: een lekke band! En dat met niet-lekrijd-banden. Uiteraard m'n achterwiel. Ik haal het wiel eruit en probeer de band te plakken of te vervangen.
Dat lukt echter niet, zelfs niet met hulp van een passerende Nederlandse fietser. Het plaksetje dat ik bij me had is kennelijk ver over de datum en werkt niet meer, en m'n pompje, dat het altijd goed deed, heeft ook de geest gegeven. Daar sta je dan, op een fietspad langs een kanaal, kilometers van enige hulp op een zondag in Frankrijk. Dus dat wordt lopen naar de eerstvolgende plaats van enige betekenis, en maar hopen dat daar nog een ander hotel is dan datgene dat ik al gebeld heb, want dat heeft z'n congé annuel, z'n jaarlijkse vakantie. Natuurlijk, het is augustus in Frankrijk! Daar loop ik dan, 12 (twaalf!) kilometer met een zwaarbepakte fiets. Ergens kan ik van het fietspad af en naar een grotere weg lopen, misschien dat ik wel een lift kan krijgen. Op weg ernaar toe knik ik vriendelijk een ouder echtpaar toe, dat op klapstoeltjes bij het kanaal zit. Tweehonderd meter verder is de weg gebarricadeerd: de brug die daar over de rivier ligt wordt gerepareerd en er kan geen kip over, laat staan ik met m'n fiets. Als ik terug weer langs het echtpaar loop vraag ik hen of zij wisten dat de weg doodliep. Jawel, is het doodleuke antwoord. Ik geloof dat mijn sarcastische 'merci pour me le dire!' niet helemaal doordringt. Als ik in Gray aankom, om kwart over vijf, lijkt ook het enige andere hotel gesloten. Dan maar op straat slapen??? Gelukkig, om zes uur opent het hotel zijn deuren en krijg ik, met enige moeite en aandringen, een kamer. De fietsenmaker is morgen, maandag, echter nog gesloten..........
En dit uitzicht uit mijn hotelkamer is zo'n beetje alles wat dit wat doodgebloede stadje te bieden heeft.
Maandag 8 augustus, Gray - Lamarche, 36 km.
De eigenaar van het hotel is zo vriendelijk nog een andere fietsenmaker voor me te bellen, maar ook die is op maandag dicht. Dan belt hij zijn 'garagist', en kan ik terecht bij een autowerkplaats waar de mecanicien ruim drie kwartier bezig is met mijn fiets, maar dan ook uit eigen beweging de ketting en derailleur heeft gesmeerd, en dat alles voor EUR 14,89. Ik geef een flinke fooi.
Ik start dan ook pas rond een uur of twaalf, en kom die dag ook niet erg ver. De hotels en chambres d'hôtes zijn hier dun gezaaid en veel zijn gesloten, ofwel voor vakantie, ofwel permanent. In Lamarche kan ik terecht, de volgende slaapgelegenheid is te ver om vandaag nog te halen. Dat is trouwens heel opvallend hier in deze streek: zoveel winkels, bedrijven en horeca zijn gesloten. Het geeft een wat triestige indruk.
Wel haal ik vandaag de eerste 1000 km!
Dinsdag 9 augustus, Lamarche - Beaune, 68 km.
Vandaag eerst een flink stuk door het bos: lange rechte weg. Daarna een wat saai stuk door open land, met hele stevige wind tegen. Word er wat neerslachtig van, temeer daar elk dorpje uitgestorven is, laat staan dat je er koffie zou kunnen krijgen. Ergens bij een rotonde waar een wat grotere weg de fietsroute kruist staat een grote supermarché, oorzaak van al de leegloop? Ik ga er binnen voor koffie en/of een toilet, maar alleen het laatste is er. Als ik weer naar buiten kom staat daar een Nederlands echtpaar, Theo en Hanny, met wie ik een stuk opfiets. Een paar kilometer verder vinden we zelfs een cafeetje dat open is.
Dan is het nog maar zo'n 20 kilometer naar Beaune, een historische stad met goede fietsenmaker. Vlak voor Beaune ook de eerste Bourgogne-wijngaarden:
Als eerste bezoek ik die fietsenmaker en koop een nieuwe pomp, nieuw plaksetje en een reserveband extra. Voel me gelijk een stuk vrolijker. Als ik dan nog gemakkelijk een behoorlijk hotel in een levendige straat met cafés en restaurants, vlakbij de ommuurde binnenstad vind, kan mijn dag niet meer stuk.
Overigens, mijn camera lijkt weer helemaal in orde! Na een douche en m'n fietswasje loop ik Beaune in en bezoek de Hôtel-Dieu, Hospices de Beaune, een in de vijftiende eeuw gebouwd hospitaal, dat prachtig bewaard is gebleven.
Daarna een kir op een terras, en eten in een ander restaurant, keuze te over!
Morgen fiets ik naar Cluny, eindpunt van het eerste deel van Benjaminse's route naar Barcelona. Ik weet nog niet of ik de westelijke variant, heuvelachtiger, langs Le Puy, of de oostelijke variant door het Rhônedal zal nemen. Ga ik morgen verder over denken.
2 - 5 augustus, Verdun - Heudicourt - Nancy - Bain les Bains, 854 km vanaf Delft.
Dinsdag 2 augustus, Verdun - Heudicourt-sous-les Côtes (Lac de Madine), 62 km.
Benjaminse heeft toch wel een beetje gelijk met z'n kwalificatie 'saai' voor het eerste gedeelte van dit stuk, niet zozeer qua landschap als wel voor de weg: een lange rechte tweebaansweg tot aan St. Mihiel. En dan is het ook nog eens wárm, zeker 30 °C. En 2 dagen terug was het net aan de helft. Vanwege de warmte, en omdat ik wil zwemmen, besluit ik niet verder te gaan dan het Lac de Madine. Ik moet eerst nog een erg pittige heuvel/berg op tot bijna 400m, maar het weggetje en het uitzicht zijn mooi.
Kort voor het Lac de Madine ligt er een heuvel wat solitair in het landschap, met bovenop een Romeins/Grieks aandoend bouwsel.
Ik lees in de toelichting van Benjaminse dat dit een gedenkteken van de eerste wereldoorlog is op de Butte de Montsec, opgericht door een Amerikaan.
Ik fiets verder over smalle bos- en weidepaadjes langs het Lac de Madine tot aan een camping annex zeilschool, waar, als ik net goed en wel omgekleed ben en 1x heb gezwommen, de zon achter de wolken verdwijnt. Just my luck. Na enige tijd, heb inmiddels m'n boek uit, verschijnt de zon overigens weer.
Het gereserveerde hotel blijkt over een prettig terras te beschikken, waar ik de avond doorbreng. Tegen tienen komen Alfonse en Martijn dat terras oplopen: ook zij blijken hier te slapen.
Woensdag 3 augustus, Heudicourt - Nancy, 75km.
Ik laat m'n boek achter in het hotel, voor volgende Nederlandse gasten. Het is wat grijzig, bewolkt weer, maar niet koud, eerder wat benauwd. Vandaag fiets ik voor een groot gedeelte door een gebied dat je wel zou kunnen omschrijven als het slagveld van Europa. Door de eeuwen heen is hier veel gevochten, met name in de eerste wereldoorlog. Ik kom door een dorpje dat bovenop een kale landbouwheuvel ligt, Viéville-en-Haye. Alhoewel de huizen niet echt nieuw zijn, doet het wat vreemd planmatig aan. Op de Mairie (stadhuis) staat als bouwdatum 1923 en de kerk ernaast, precies symmetrisch aan het eind van de hoofdstraat, dateert uit dezelfde periode zo te zien aan de bouwstijl. Even verderop staat een gedenksteen met plaquette met de volgende tekst:
(Viéville-en-Haye is op 12 september 1918 door de US 5th division ingenomen in de aanval van St. Mihiel en de frontlinie kwam 3km noordelijk vanaf dit punt te liggen.)
Dus het hele dorp is verwoest geweest, zoals zoveel dorpen in dit gebied. Sommige zijn nooit meer herbouwd. Zo zie je hier veel aanwijzingen van de oorlogshel die het hier bijna 100 jaar geleden moet zijn geweest. Maar leren we hier als mensheid iets van? Welnee, l'histoire se répète.
Een stuk verder daal ik af naar het Moezeldal en kom in de Elzas (l'Alsace) en het eerste café dat ik tegenkom laat gelijk al zien dat het hier een (ooit) betwist gebied betreft:
Tja, misschien is die hele EU toch wel ergens goed voor.
Ik fiets verder langs de Moselle (oftewel Moezel) over een hopeloos fietspad en een tijdje later beland ik in Pont-à-Mousson in een grote wegopbreking. Probeer er met de fiets aan de hand (lees: duwend en zeulend aan het zwaarbepakte ijzeren ros) doorheen te lopen, maar word door de chauffeur van een betonvrachtwagen naar links gestuurd. Dat is echter het terrein van het plaatselijke ziekenhuis, en daar kan ik niet uit! Terug naar de opbreking waar ik toch tot het eind doorloop, daar een hek opzij schuif en m'n fiets de hoge stoep op til. Enfin, zo kom ik door nog een straatje uit bij de Place Duroc, het centrale plein. Hoog tijd voor koffie!
Weer een flink aantal kilometers later (langs de Meurthe, een zijrivier van de Moselle, kom ik uit in Nancy. Wat een mooi centrum heeft Nancy! Met name de Place Stanislas, hét plein, in de 18e eeuw gebouwd onder Stanislas Leszczynski, een Poolse vorst die van zijn schoonzoon Louis XV Lotharingen gekregen had, is prachtig.
Grandeur is het woord dat in me opkomt. Maar ook de ernaast gelegen vieille ville (oude stad) is indrukwekkend.
's Avonds laat is er op de Place Stanislas een klank- en lichtspel. Klinkt heel oubollig, maar dit was een belevenis! Het hele plein is volgestroomd met mensen en dan begint een spektakel met beelden geprojecteerd op de gebouwen rondom het plein, met allerlei speciale effecten, waardoor de gebouwen soms lijken te golven en soms op je af lijken te komen. Haast hallucinerend. C'était magnifique.
Donderdag 4 augustus, Nancy - Bain-les-Bains, 117km.
Deze dag vooral heel veel op jaagpaden langs kanalen gefietst. Lijkt ideaal, maar soms heeft de natuur het overgenomen van het asfalt en dan is het fietsen niet echt comfortabel meer, om het zachtjes uit te drukken. Wel zijn deze paden vaak beschaduwd en door een briesje over het water wat koeler. Alternatief is het gladde asfalt van de iets verderop gelegen autoweg, maar met langsrazend autoverkeer en in de brandende zon (weer zeker 30 °C) is dat ook niet ideaal. De keuzes die je in je leven moet maken ........
Ik koop langs de weg mirabelles, een soort kleine gele pruimen, die ik even later aan de oever van de Moselle als lunch opeet. Heerlijk.
De kanalen hier in Frankrijk zijn een verhaal apart. Door het heuvelige landschap zijn er veel sluizen (écluses) nodig en soms liggen die minder dan een kilometer van elkaar. Je hebt zelfs kanalen die over een berg heen lopen. Dus boten worden eerst omhoog geschut, en dan weer omlaag.
Al fietsend vraag ik me af hoe ze dan het water in het hoogste deel van het kanaal kunnen houden - een pompsysteem? Later kom ik ergens waar dit fout lijkt te zijn gegaan; er staat helemaal geen water meer in het kanaal.
Maar het blijkt dat men even verderop aan de sluizen aan het werk is:
Bij Charmes verlaat ik het dal van de Moselle en ga de bergen over en kom in de Vogezen.De dagetappe wordt lang, want het eerste hotel dat ik probeer te reserveren blijkt vol te zijn, en het tweede is wegens vakantie gesloten. (Tja, het is ook augustus en dan is Frankrijk dicht....).
Ik kom uiteindelijk uit in een prettige (Nederlandse) B&B, VieLaVie, in Bain-les-Bains, een heel rustig kuuroordplaatsje en ik besluit dat het nu tijd wordt voor een rustdag!
Vrijdag 5 augustus, rustdag in Bain-les-Bains.
In de ochtend miezert het wat, terwijl ik het weekmarktje bezoek, maar 's middags wordt het zonnig. Lekkere luie dag, met aan het eind van de middag een heerlijke massage in een plaatselijk instituut. En ook is hier in de B&B nog een wasje voor me gedaan. Het eten is voortreffelijk en ik zit nu met een glas wijn buiten in de tuin dit verslag te schrijven. Kortom, vakantie!
30 juli - 1 augustus, Sanzinne (Houyet) - Herbeumont - Montmédy - Verdun, 600 km vanaf Delft.
Zaterdag 30 juli, Sanzinne - Montmédy, 72 km.
Ik ben niet de enige die de Benjaminse route volgt: regelmatig zie ik andere fietsers, bepakt en bezakt, en met Benjaminse's gids voorop de stuurtas. Zo ontmoet ik bovenop een heuvel ook Dirk en Sieneke, een echtpaar uit Oosterbeek, zij gepensioneerd, hij voormalig wethouder van Oosterbeek. Na weer op adem te zijn gekomen rijden we een stuk samen op. Als we ergens langs een weilandje fietsen komt er luid mauwend een heel klein katje op ons af. Sieneke pakt het op en het begint onmiddellijk aan haar hand te zuigen.
Een aantal kilometers verder komen we eindelijk een cafeetje tegen voor koffie. Het is oud,sjofel en de tijd lijkt er minstens 40 jaar terug te hebben stilgestaan. Hetzelfde geldt voor de eigenaresse, een zich moeilijk voortbewegende oude vrouw, die het wel leuk vindt weer eens gasten te ontvangen. We schatten in dat dat hooguit eens in de maand gebeurt. Nadat we, na verschillende fasen van schoteltjes neerzetten, kopjes erop, lepeltjes erbij, schoteltje koekjes neerzetten en eindelijk een pot koffie op tafel, koffie kunnen drinken, ontspint er zich een geanimeerd gesprek in een wat absurdistische setting. Dan komen er nog 2 Benjaminse-fietsers aan: Aiko en Carolien, het jonge stel met de zware kampeerbepakking die ik al eerder deze week heb ontmoet.
Die avond overnacht ik in Herbeumont - ben best moe.
Zondag 31 juli, Herbeumont - Montmédy, 49 km.
Ik vertrek pas om 11.00 u. Het is weer een grijze, koude dag:
Bij de Abbaye d'Orval, een klooster waar trappistenbier gebrouwen wordt en Orval-kaas gemaakt wordt, zie ik Dirk en Sieneke weer even. Zij hebben hier vrienden ontmoet en gaan de abdij bezichtigen. Ik ga even verderop lunchen en bestel een salade met spekjes en Orval kaas. Had lekker kunnen zijn, maar het drijft in de slasaus.... Zonde.
Een tijdje daarna kom ik bij de Franse grens.
In Montmédy, waar ik in de benedenstad een hotelkamer heb gereserveerd, bezoek ik de citadel. Ik stal m'n fiets tegen een hek en maak fiets, bagage en hek aan elkaar vast met een kabelslot en loop ruim een uur over de oude verdedigingswerken. Al in de Romeinse tijd was dit een fort. In deze streek is in de loop der eeuwen altijd hevig gevochten, de laatste eeuwen met name tussen de Fransen en de Duitsers. Het ergste treffen was wel in de eerste wereldoorlog.
Als ik weer op m'n fiets wil stappen komt juist Martijn aan; Alfons had geen puf meer voor het laatste stuk omhoog. Zij blijken in hetzelfde hotel gereserveerd te hebben en die avond eten we gezamenlijk in de plaatselijke pizzeria. Zij hebben 2 weken de tijd en zijn van plan tot Basel te fietsen (stappen van deze route dan over op een andere route van Benjaminse).
Maandag 1 augustus, Montmédy - Verdun, 60km
Vannacht was het mistig maar vanmorgen bij het ontbijt (08.00 u, voor de verandering was ik eens vroeg) was het stralend helder weer. Net als in het vorige hotel in Herbeumont staat de eetzaal vol oude zooi en een overvloed aan planten. Heel erg jaren zeventig. De eigenaar hier is ook nog verzamelaar van oude radio's. Een uitdaging voor een binnenhuisarchitect. Maar het ontbijt is prima en de ontvangst was gastvrij, inclusief een veilige stalling voor de fiets. Ik zeg Martijn en Alfons gedag - we zien elkaar vast wel weer ergens onderweg - en vertrek om 09.15 u. Het is nog fris, maar ik voel de zon warm op m'n rug. De berm van de eerste helling is een zee aan wilde bloemen, dus foto's. Met deze zon ziet alles er gelijk veel mooier uit, en dat betekent dus ook dat ik me lastig in kan houden met fotograferen. Uiteindelijk heb ik vanavond een score van zo'n 50 foto's.
Onderweg naar Verdun kom ik langs diverse borden die naar gedenkplaatsen voor de eerste wereldoorlog wijzen. Daar zal ik een andere keer nog eens heengaan, nu voel ik er niet veel voor. Ik kom vrij vroeg aan in Verdun en neem een kamer in 'La Cloche d'Or', waar de fiets in het hotelhalletje mag staan. Snelle douche, luchtige zomerkleding aan en dan het stadje in. Het is, na de koffie, weer zonnig geworden en het is nu 30 graden!
's-Avonds gegeten op het terras bij mijn hotel, waar de hoteleigenaar er maar niet over uit kan dat ik naar Marokko aan het fietsen ben. Ik krijg een glas bubbeltjeswijn aangeboden en schuif aan bij zijn tafeltje en een paar kennissen. Leuk gesprek, m'n Frans wordt steeds vloeibaarder!
27-29 juli, Neerpelt-Diest-Namur-Sanzinne (Houyet), 419 km vanaf Delft.
Woensdag 27 juli, Neerpelt-Diest: Aanvankelijk loopt de route over een kaarsrecht fietspad, aangelegd over een oude spoorlijn. Prima asfalt en het schiet lekker op, maar beetje saai. Echter, ergens let ik niet goed op de routebeschrijving en rij verkeerd. Ik probeer via het zgn. fietsknooppuntenroutesysteem (leuk scrabblewoord) terug op de Benjaminse-route te komen, maar dat valt een beetje tegen: dit knooppuntennetwerk is vooral opgezet voor recreatieve fietsers, en er zijn dan ook zoveel mogelijk gezellige slingers in opgenomen. Kortom, ik fiets vandaag 68 km i.p.v. de geplande 50! Moet ik niet te vaak doen.......
Even denk ik al in Marokko te zijn, misschien een heel snelle short cut genomen?
(Nee, dit is in Beringen-Mijn, waar begin 20e eeuw steenkool werd gevonden. In de jaren zestig en zeventig werden hiervoor gastarbeiders aangetrokken, en nu woont hier een grote Turkse gemeenschap. De mijnen zijn overigens in 1989 gesloten.)
Diest is een sfeervol historisch stadje en ik overnacht in een mooi hotel in de binnenstad dat gedeeltelijk gehuisvest is in kasteelachtig pand, helaas met de wat foute naam 'The Lodge'.
Op dit terras gegeten, maar moest aan het eind van de avond wel onder de luifel gaan zitten: het stortregende!
Donderdag 28 juli, Diest-Namur: Het weer is grijs, maar gelukkig wel droog. Wederom een fietsroute over een voormalige spoorlijn. Om de eentonigheid wat te breken neem ik de door de Benjaminse-gids aanbevolen omweg naar Zoutleeuw: een stadje met middeleeuwse allure en dito statige gebouwen, maar door de ineenstorting van de lakenindustrie in de 15e eeuw is het verder niet tot bloei gekomen en heeft het nu nog de grootte van een dorp. Er erg lekker koffie gedronken, geserveerd met een bonbon en een schaaltje slagroom, en dat voor EUR 1,70; het rijke Vlaamse leven (wat minder goed voor m'n 'project').
Na Zoutleeuw ontmoet ik een vrouw uit Nijmegen, Agnes, die op de fiets op weg is naar een familie-reünie, en dezelfde kant opgaat. We fietsen gedurende zo'n 40 km gezellig samen op en aangezien zij een pittig tempo heeft (ze maakt dagen van 140 km) schiet dat lekker op. Als ik in Namur (Namen) aankom heb ik er 89 km opzitten.
Vrijdag 29 juli, Namur-Sanzinne (Houyet): Vanmorgen niet al te vroeg vertrokken en ik heb me voorgenomen er geen al te lange etappe van te maken. Moet eerst nog even langs een fotozaak omdat er iets fout staat aan de instellingen van m'n fototoestel. Ik ben niet met alle keuzes die ik in mijn leven heb gemaakt even gelukkig, maar ben wel blij dat ik destijds Frans gekozen heb voor m'n eindexamenpakket. Nog een paar dagen en ik spreek weer 'vloeibaar' Frans!
Ik fiets nu langs de Maas (eigenlijk Meuse) en kom langs een paar leuke optrekjes die dicht in de buurt komen van m'n perfecte huis: vrijstaand, aan een brede rivier met beroepsvaart en bergen erachter.
Nog even doorsparen.........
Ik realiseer me hoe fijn het is hier te fietsen i.p.v. in de auto te zitten: de autoweg komt maar af en toe bij de rivier, terwijl je op de fiets voortdurend de prachtigste uitzichten hebt. Helaas is na enige tijd het fietspad minder prachtig: gedeeltes met kasseien, modder, gravel en andere zooi dwingen me stukken te lopen, omdat anders al m'n bagage van de fiets klettert. Dat schiet natuurlijk niet op! Ik drink koffie op een terras in Dinant. Behalve bekend om z'n citadel is Dinant ook de geboorteplaats van Alphonse Sax:
Jawel, de uitvinder van de saxofoon.
Kort na Dinant gaat de route linksaf naar het dal van de Lesse en vervolgens echt de Ardennen in en de heuvels op. Stevige hellingen die ik met het kleinste verzet en veel wilskracht neem.
Tegen vieren kom ik bij een soort Doornroosje-kasteel (Chateau de Veves) wat ik herken: bijna twee jaar geleden ben ik hier samen met mijn collega Cathalijn langsgekomen, op de terugweg van een teambuilding uitjein de Ardennen. Cathalijn, herinner je je het?
Omdat ik toch alle tijd heb, bezoek ik het kasteel van binnen. Daarna weer op weg (met steile hellingen) en dan is mijn hotel, La Marquisette in Sanzinne, Houyet, dichterbij dan verwacht. Van buiten ziet het er niet zo aantrekkelijk uit, maar binnen is het erg aangenaam. Vanuit deze stoel schrijf ik dit verslagje:
Heb vandaag 52 km afgelegd.
25-26 juli, Delft-Neerpelt, 210 km
25-26 juli, Delft-Neerpelt, 210 km.
Zoals gebruikelijk bij mijn vakanties met eigen vervoer vertrek ik later dan gepland. Er was toch nog meer te doen dan ik dacht en verder ging de wasmachine kapot bij het draaien van de laatste was voor vertrek: met hevig kabaal brak het draaimechanisme. Vreemd, hij is pas 18 jaar oud......... Dus dat betekende tijdrovend op de hand wassen.
Uiteindelijk stapte ik maandag 25 juli om kwart voor drie op de fiets. Echter, na 100 m trilde de bidonhouder, die afgelopen donderdag op de voorvork was gemonteerd, los en knalde tegen het wiel. Gelukkig geen spaken gebroken. Teruggelopen naar huis waar buurjongen Ron me hielp de houder er af te halen. Herkansing vertrek 14.55 u.
Bij de Euromast in Rotterdam zag ik een schip liggen met als thuishaven Gibraltar. Een voorteken dat ik in ieder geval Gibraltar haal? Verder was Rotterdam een ramp om doorheen te fietsen: je staat langer stil bij stoplichten dan dat je kunt fietsen. Bij de veerpont naar Kinderdijk zag ik een jongen en een meisje die me bekend voorkwamen. Ook zij herkenden me. Het bleken vrienden van mijn neef Dennis en zijn vrouw Karen te zijn. Zij waren hier voor het eerst, ik kom hier eens in de paar jaar. Hoe toevallig!
Het was duidelijk dat ik de vooraf geboekte B&B in Udenhout pas op z'n vroegst om 21.00 u zou bereiken en heb ze dus even gebeld. Toen bleek echter de veerpont naar Werkendam niet meer te varen en moest ik een heel eind om over de brug bij Gorinchem. Ik kon toen geen gebruik meer maken van m'n vooraf uitgeprinte route en met behulp van gelukkig meegenomen kaartjes en een aantal maal de weg vragen fietste ik verder langs Raamsdonksveer, Kaatsheuvel en Loon op Zand. Ondanks dat ik letterlijk stampte op m'n fiets kwam ik pas om 22.30 u aan in Udenhout, na 115 km fietsen. Prettige ontvangst en als een blok geslapen.
Na een heerlijk ontbijt besluit ik een deel van m'n bagage terug naar huis te sturen. Ik kan de fietstassen amper tillen en zo kom ik geen berg op. De zware plastic fietshoes (voor het vliegtuig terug) en de lonely planet gids Marokko kunnen me misschien later weer toegestuurd worden. Ik fiets nu een heel stuk rustiger en meer ontspannen. Het regent in verschillende gradaties: van vochtige lucht via miezer tot echte regen. Maar de temperatuur is aangenaam en ik heb er geen last van met m'n regenjack en 'rainlegs' (soort schortje met twee halve pijpen voor je bovenbenen).
In Eindhoven begint de route van Benjaminse, 'Onbegrensd fietsen van Amsterdam naar Barcelona' (vreemde titel voor een route die in Eindhoven begint, maar ja). Ik fiets verder over fietspaden en langs heide naar het zuiden. De grens met België wordt slechts gemarkeerd door een grenspaal uit 1843. Aan de zuidkant van Neerpelt kom ik om 19.00 u aan bij de B&B. Snel douchen en terug op de fiets naar het centrum waar ik in een typisch Belgische brasserie een salade eet, uiteraard met een welverdiend glas Belgisch bier erbij. Prettige fietsdag geweest, in totaal 95 km.
Voorbereiding - LAURA
De LAURA is een begrip in Alphen a/d Rijn, het is de jaarlijkse fietsvierdaagse. De naam komt van de vier steden in de vier windrichtingen van de tocht: Leiden (westelijk), Amsterdam (noordelijk), Utrecht (oostelijk), Rotterdam (zuidelijk) en dan terug naar Alphen. De tocht wordt gehouden in de eerste week van juli van dinsdag t/m vrijdag(dit jaar 5-8 juli), gestart wordt vanuit vogelpark Avifauna en je kunt kiezen uit 3 afstanden, 40, 60 en 100 km. Door mijn vriendin Jacqueline, die in Alphen woont, ben ik mee gaan doen en afgelopen jaar was het zo ongeveer de 9e keer. De samenstelling van ons groepje wisselt elk jaar en elke dag, maar Lydeke en Dick (vrienden van Jacqueline)zijn er in principe altijd bij. Wij rijden de 60 km tocht, maar die is vaak iets langer .......
Alphen ligt middenin het Groene Hart van de Randstad, en je fietst voortdurend door de polders, langs boerderijen enveel langskanalen en rivieren (Oude Rijn, De Meije). Erg mooi! En het is ook erg gezellig.
Dit jaar hadden we veel geluk met het weer: alleen op de 2e en 4e dag een flinke, maar korte regenbui, en beide keren hadden we precies op tijd een goede plek om te schuilen, respectievelijk onder een groot dak bij een boerderij en bij de eerste controlepost in het café Goejanverwelle in Hekendorp (Goejanverwellesluis), dus met toiletten en koffie!
Het fietsen zelf ging vlot; voor mij leek het de makkelijkste keer ooit. Kennelijk in goede conditie en de kilo's die ik kwijt ben helpen vast mee
Voorbereiding - Ierland
De fietsvakantie in de Connemara in Ierland eind juni 2011 met Jacqueline was niet bedoeld als voorbereiding voor de tocht naar Marokko, maar elke gefietste kilometer - zeker in de heuvels - teltwel mee. Ierland is een heerlijk en rustig fietsland. Je moet er natuurlijk wel aan denken links te rijden, uit te kijken voor overstekende schapen en regenkleding mee te nemen. Maar we hebben uiteindelijk maar anderhalve regendag gehad in de week fietsen, dus dat valt best mee. En 's-avonds zijn er de gezellige pubs met live Ierse muziek en lekkereIerse drankjes.
We gingen, net als drie jaar geleden in county Kerry, met een groepsreis van Irish Cycling Safaris. Enthousiaste begeleiding (en bagagevervoer!) en een leuke internationale groep. Over een paar jaar gaan we zeker nog een keer fietsen in Ierland, maar de eerstkomende zomers toch een wat warmere bestemming
