18-19 november, Agadir - Delft

Lieve familie en vrienden,

Een beetje laat - het is inmiddels al 20 februari 2012 - maar hier toch nog een eindverslag. Zodra je uit het ritme van fietsen en bloggen bent, gaat het mis met het schrijven!

Ik ben ondertussen weer helemaal aan het normale dagelijkse werkbestaan gewend. Het heeft wel een tijd geduurd voordat dat zo was; de eerste maand na terugkomst voelde het aan alsof het slechts een onderbreking van mijn fietstocht was en of ik even in Nederland op bezoek was.

De laatste dag in Agadir, vrijdag 18 november, heb ik eerst de fiets ingepakt. Ik mocht dat doen in de grote, vrij luxe hotelhal, maar na een uur zwoegen en met veel lawaai de tape afrollen werd er toch wat verstoord gekeken vanaf de receptie. Tot mijn grote vreugde was het die dag mooi weer en heb ik daarna nog een paar uurtjes lui aan de rand van het zwembad doorgebracht.

Aan het begin van de avond werd ik keurig op tijd opgehaald door een chauffeur van de Marokkaanse reisorganisatie Sentier Berbère (een ander dan Toufik). Bij het inchecken op het vliegveld moest mijn ingepakte fiets door een iets te klein poortje op de transportband, maar met enig duw- en trekwerk van de vliegveldmedewerker (en bezorgd toekijken door mij) ging ook de fiets het vliegtuig in.

En dan doet dat vliegtuig slechts 4 uur over een afstand waar ik met de fiets bijna vier maanden over had gedaan. Toch een ráre manier van reizen, dat vliegen. Rond een uur of een 's nachts kwam ik aan, maar het duurde tot over tweeën voor ik m'n fiets weer had. Die was via een andere bagageband binnengekomen, maar voor iemand van Schiphol me dat kon vertellen......

En toen stonden daar in de aankomsthal, middenin de nacht, m'n familie en vrienden, tien man sterk, met slingers, ballonnen en cadeautjes me op te wachten. Zó lief, tranen sprongen in m'n ogen.

Ik werd met omhelzingen en dikke zoenen ingehaald. Ik voelde me erg rijk met zoveel lieve mensen. We hebben nog even samen koffie gedronken bij het enige nog open zijnde terrasje op Schiphol.

Daar zitten we dan: Magda, Maxime, Paul, Jacqueline, Marina, Renate, Karen, Erwin, Denis, Dennis en ik.

Daarna werden mijn fiets (door Dennis) en ik (door Jacqueline) naar huis gebracht, begeleid door Erwin en Renate. En daar, tegen vijven, hebben we nog geproost met Prosecco op de behouden thuiskomst.

(ja, het was erg laat!)

De volgende dag heb ik de fiets uit de verpakking gehaald, na nog een foto ervan:

en ben ik even naar het centrum van Delft gefietst. Even afkicken.

In de dagen, weken en zelfs maanden hierna hebben zo veel mensen naar m'n wederwaardigheden tijdens de tocht gevraagd. Nog veel meer mensen dan ik dacht hebben de blog gevolgd. En iedereen wil weten wat nu het leukste / spannendste / mooiste was wat ik heb gezien en beleefd. Hele moeilijke vraag om te beantwoorden, want het is zo divers. Ik heb door prachtige landschappen gefietst, leuke dorpjes aangedaan, mooie steden bezocht en vooral heel leuke ontmoetingen met mede-fietsers en lokale bevolking gehad.

Wat er wel uitspringt waren de ontmoetingen met mede-vakantiefietsers Dirk en Sineke, eerst in België, en daarna weer in Zuid-Frankrijk. (Ik zal jullie binnenkort mailen om een afspraak te maken hier in Nederland!) En die aardige man in dat kleine Spaanse dorpje Herbès die zijn plannen voor de zaterdagmiddag zomaar opzij zette om mij met kapotte fiets en al 25 km verderop (over een flinke bergpas) naar het grotere plaatsje Morella te brengen, dit alles niet gehinderd door enige kennis van elkaars taal.

Ik heb erg genoten van de vrijheid van het onderweg zijn en van de verrassing waar ik die nacht weer zou slapen. En mijn idee dat fietsen de allerbeste manier van reizen is, is weer bevestigd. Alleen had ik er wel op gerekend dat het in oktober in Spanje wat koeler zou zijn ...... En mijn vaardigheid met het fietsen in de bergen is wel wat vergroot, maar nog altijd ben ik er als typisch Nederlandse vlakkelander niet goed in.

Een tweede vraag die me vaak gesteld wordt is of ik nog een keer zo'n tocht ga maken. Ja, volmondig ja! Het zal lastig worden om weer zo'n lange periode vrij te krijgen (vakantiedagen mogen niet meer onbeperkt opgespaard worden), maar het moet toch lukken om zo'n 6 weken tot 2 maanden eropuit te trekken. Wellicht dan naar het oosten, via Europa Radweg no. 1, naar Berlijn, Warschau en dan naar de Baltische Staten. Dat zal dan niet dit jaar zijn, maar misschien in 2013? Dan hou ik zeker weer een blog bij, bv. Delft-Estland-op-de-fiets.reismee.nl!

Nogmaals, heel veel dank voor jullie belangstelling, meeleven en hart-onder-de-riem commentaren op mijn blog. Zonder dat had ik het echt veel moeilijker gehad!