Hallo allemaal,

Nu, ik heb Cluny gehaald, het eindpunt van het eerste boekje van Benjaminse, en ik heb daarna de oostelijke, zogenaamd makkelijkere route gekozen (gezien deze bergen vraag ik me af hoeveel zwaarder die westelijke variant dan is......) en Murphy heeft me helaas nog niet in de steek gelaten! Ik heb nu een rustdagje ingelast in Tournon aan de Rhône, morgen ga ik de Ardèche in.

Woensdag 10 augustus, Beaune - Cluny, 84 km.

Direct als ik Beaune uitfiets, kom ik in de wijngaarden van de Bourgogne terecht. Er is zelfs een speciaal fietspad aangelegd.

Daarbij is het stralend weer en dit is genieten. De hellingen zijn nog te doen en ik zie zoveel foto- mogelijkheden, dat ik pas 9 km heb afgelegd als ik om 12.00 u ga koffiedrinken in het schilderachtige plaatsje Meursault, met keuze uit wel 3 terrasjes.

Ook hier staat e.e.a. leeg of men is op congé annuel, maar het is hier zoveel vrolijker en welvarender dan het gebied waar ik eerder doorheen fietste! De wijnbusiness gaat goed, dat is te zien. Vanaf Givry volgt de route weer een voormalig spoortraject, dus dat is een vrij vlak fietspad, waar je lekker door kunt trappen. Misschien wel iets te lekker, want ineens speelt m'n rechterknie op. Dan maar meer kracht zetten met m'n linkerbeen. Ik heb ondertussen besloten de oostelijke variant te nemen, die langs het Rhônedal gaat. Door Spanje moet ik straks toch nog flinke bergen nemen, dus waarom nu al beginnen; laat ik maar proberen zo fris mogelijk te blijven. Dan kom ik in Cluny, eindpunt van het eerste boekje van Benjaminse. In totaal heb ik nu 1172 km gefietst.

Cluny is een oude kloosterplaats, en veel van de middeleeuwse bouwwerken en funderingen zijn nog te zien. Ook nog oudere Romeinse funderingen kun je hier vinden.

Donderdag 11 augustus, Cluny - Villefranche sur Saône, 80 km.

Dit was me het dagje wel! Ten eerste sta ik wat te laat op, en dan staat er ook nog een vrachtauto was uit te laden aan de achterkant van het hotel, waardoor ik er niet langs kan en m'n start nog iets verder verlaat wordt. Vervolgens word ik in de hoofdstraat van Cluny, waar eenrichtingsverkeer is waar ik tegenin moet fietsen, anders kan ik de route niet vinden, aangehouden door de Gendarmerie, die me vriendelijk maar beslist meldt dat dit niet mag en dat ik moet gaan lopen. Dan nog even zoeken hoe hier op het fietspad te komen, dat achter het voormalige station ligt, waar nu fietsen en andere karretjes worden verhuurd. Maar dan ben ik op weg. In tegenstelling tot het vorige deel van het pad loopt dit stuk slingerend met korte maar gemene hellinkjes; het loopt onder en boven de weg en de nieuwe spoorlijn van de TGV door.

Dan ineens, na ca. 4 km bij het begin van weer een helling, lijkt m'n zadel los te zitten en draait naar een kant. Ik stap af en tot mijn grote schrik zie ik dat de metalen steunen van het zadel finaal afgebroken zijn! Uiteraard schiet het oude mopje van de fietsende nonnetjes even door m'n hoofd, maar de moed zinkt me in de schoenen.

Daar sta ik dan. Dit zadel is het 4^e zadel dat ik op deze fiets heb. Op het oorspronkelijke zadel hield ik na een jaar nog steeds zadelpijn, en pas na drie nieuwe zadels te hebben uitgeprobeerd heb ik deze gekozen. De enige optie is nu teruglopen naar Cluny, waar een fietsenmaker zou zijn. Maar of die open is? En of die zadels heeft? Om nog maar te zwijgen over zadels waar ik enigszins op kan zitten....... Maar goed, teruglopen dus, die 4 km, heuvel op en heuvel af. De fietsverhuurder bij het voormalige station heeft in ieder geval geen zadels. Dan naar 'Cluny Recompenses', die vermeld staat in Benjaminse's gids. De zaak ziet eruit als een kruising van een uitdragerij en een sloperij. Binnenin de loods liggen aan het begin twee rijen hoog oude fietsen opgestapeld, achterin zijn er planken met speelgoed en diverse andere troep. Maar de eigenaar van Cluny Recompenses knikt als hij mijn zadel ziet en haalt ergens achteruit de zaak een stoffig, maar nieuw zadel dat zowaar qua vorm enigszins op mijn zadel lijkt! Hij monteert het, ik probeer het uit, hij verstelt het wat en EUR 26,- later kan ik weer fietsen!

Voor de schrik ga ik eerst even koffiedrinken en tegen twaalven kan ik eindelijk weer op weg. Het zadel zit vreemd, harder op andere plaatsen dan ik gewend ben, en ik vrees flink veel zadelpijn, maar dat lijkt mee te vallen.

Het fietspad loopt ca. 1,5 km door een oude spoortunnel; heerlijk koel.

Kort daarna kom ik langs een groot kasteel: fotomoment. Een behulpzame Tsjech bood aan deze foto van me te maken. Een foto van mezelf op de fiets met zelfontspanner en statiefje is me immers nog niet gelukt.

Na Fuissé krijg ik de langste en hoogste helling tot nu toe voor m'n kiezen, uitgerekend op het heetst van de dag, rond een uur of twee. Ik verwissel m'n t-shirtje voor een pas gekochte dunne blouse met lange mouwen. Had ik bedoeld tegen opdringerige Marokkaanse mannenogen, maar doet ook prima dienst tegen een opdringerig brandende zon op m'n armen. Het lukt me ondanks alles toch vandaag nog Villefranche te bereiken, wat ik van plan was.

Vrijdag 12 augustus, Villefranche sur Saône - Rive de Gier, 77 km.

De route begint al gauw te stijgen en dat zal vandaag zo blijven. Ik schat dat je 9/10 van de tijd aan het klimmen bent, en hooguit 1/10 daalt (het eventuele verschil rijd je vlak, maar dat is hier te verwaarlozen). En van die 1/10 van de tijd dat je daalt kun je hooguit voor een kwart genieten; voor de rest moet je stevig in de remmen knijpen. Wat een energieverlies! Aanvankelijk fiets ik nog door het wijngebied van de Beaujolais, later zie ik ook fruitbomen en kassenteelt. Mooie uitzichten, maar het is erg zwaar vandaag. Gelukkig is er een dun wolkendek, dat da zon afschermt. Als dat even breekt, brandt de zon onbarmhartig. De route maakt vandaag een soort omtrekkende beweging over de westelijke heuvels om Lyon, dat ik vandaag bijna de hele dag telkens kan zien liggen.

Ik zeg heuvels, want formeel met deze hoogte dient dat zo waarschijnlijk genoemd te worden, maar in mijn ervaring zijn het bergen! Vriendelijk glooiend landschap als je met de auto bent, veel minder vriendelijk en veel meer glooiend als je je bepakte fiets eroverheen moet trappen! Tot aan Mornant, waar ik laat in de middag aan de afdeling naar het dal begin, haal ik niet meer dan een gemiddelde snelheid van 11,1 km/u. Om een daling en stijging over een drukke autoweg te vermijden heeft Benjaminse ergens onderweg ook nog een stuk pad in de route opgenomen dat hij 'fietsbaar' noemt:

Hij en ik verschillen hier toch wel van mening! Misschien is het fietsbaar met een mountainbike met brede banden en zonder bepakking, maar hier waag ik mijn lichte hybride fiets met volle zijtassen niet aan, ik loop deze kilometer. Een lekke band en een gebroken zadel moet voorlopig genoeg zijn! Overigens loop ik vandaag wel meer; sommige stukken zijn gewoon te steil, zelfs met het kleinste verzet. Al met al niet zo'n geweldige dag, zeker als het vooraf gereserveerde hotel wel erg shabby blijkt te zijn en het plaatsje deprimerend........

Zaterdag 13 augustus, Rive de Gier - Tournon, 81 km.

Ik sta vroeg op en vertrek, zonder ontbijt, want de eigenaren van het hotelletje zijn tot dinsdag weg. Vandaag een grote klim in de ochtend voor de boeg, daarna zou het makkelijker moeten zijn. Inderdaad gelijk in het kleinste verzet en met de blik op oneindig omhoog. Na een korte fotopauze bij een klein stuwmeertje kom ik bij een schilderachtig plaatsje St. Croix en Jarez. Hier ga ik ontbijten en hoewel me dat al met al een uur kost heb ik er geen spijt van. Dan weer verder de berg op. Ik zie veel Franse mannen op de racefiets, in kleurig tricot, die deze pas doen als weekend workout. Maar dan wel zonder bepakking! Bovenop de Col de Grenouze, 624 m (gestart 15 km eerder op krap 200m) prachtig uitzicht op het Rhônedal.

Vervolgens een lange afdaling naar Condrieu aan de Rhône, waarbij ik het laatste stukje zelfs even ga lopen, zo steil is het. Regelmatig schieten bij dit soort afdalingen foute gedachten door m'n hoofd als 'wat als de remkabel nu breekt?!'. Ik ben ook niet zo'n held met afdalen. Verder langs de Rhône is het warm, héél warm. De zwemgelegenheid die Benjaminse in zijn gids noemt is verworden tot een troebel meertje, zonder enige faciliteiten, dus dat is geen optie. Nog geen kilometer verderop is nu een wildwaterbaan. Ik ga op onderzoek uit, maar je kunt er niet zwemmen. Desalniettemin kun je wel op een soort vlotje het water in, dus ik er op af! Na in wetsuit, zwemschoenen, zwemvest, helm en flippers te zijn gehesen en ik aldus als een Michelin-vrouwtje naar de waterkant wankel, werp ik me zoals door een instructeur uitgelegd op een soort half schuimplastic bootje (een soort body-board) en laat me meevoeren over de stroomversnellingen. De eerste keer het parcours afleggen vind ik nog wel een beetje eng en ik verlies bijna de hydrospeedjet als ik ondersteboven en achterstevoren uit een kleine waterval kom, maar de tweede keer geniet ik er erg van!

(Uiteraard is dit een foto van iemand anders; mijn spullen, incl. camera zaten tijdens mijn escapades veilig in een locker.) Daarna moet ik toch weer verder. Heb een hotelkamer gereserveerd in het Hotel le Chateau in Tournon, en dit keer is zowel het plaatsje als het hotel leuk. Beetje toeristisch, met kasteel, mooie hangbrug en terrasjes te over. Ik besluit dat dit een goede plek is voor een rustdag. Ondanks dat m'n nieuwe zadel me voor 100% meevalt heb ik toch wat zadelpijn.......

Zondag 14 augustus, Tournon, 0 km.

Hoewel ik geen meter heb gefietst, ben ik op deze rustdag toch wel actief geweest. Eerst een bezoek aan het Chateau, waar het meisje bij de ontvangstbalie me vroeg of ik al 60 was, i.v.m. korting. Ai, maar ja, wat scheelt het feitelijk? Dus maar gewoon m'n leesbrilletje opgezet om de folder met beschrijvingen van het Chateau de Tournon te lezen.

(Aan de andere kant, gisteren heb ik menog in een wetsuit gehesen en ben op een hydrospeedjet een wildwaterbaan afgegaan, dus hoezo, oud?) Daarna wandel ik de 19^e eeuwse hangbrug over naar het plaatsje Tain l'Hermitage. Aan de brug hangen poppen in plastic folie, kennelijk een kunstproject,ziet er grappig uit. En 's middags heb ik een lange wandeling gemaakt rond Tournon en een smal pad de berg op, voor een uitzichtpunt, 200m klimmen. Inderdaad prachtig uitzicht rondom, met in de verte de toppen van de Alpen. Hoewel het bewolkt was geworden, was het nog steeds warm.

Bij het naar beneden lopen over een steil stuk, met onregelmatige treden en losse steentjes, moet ik sterk aan mijn zus Sonja denken; zij had immers hoogtevrees en dit pad was hopeloos voor haar geweest. Er zijn overigens telkens dingen waardoor ik aan haar (en aan de hond) moet denken: mooie weggetjes, uitzichtpunten, joehoe-kastelen, van alles. Ik mis haar nog steeds heel erg.

Daarna in het piscine municipal (plaatselijke zwembad) nog wat baantjes getrokken. Toen ik tussen de bedrijven door nog een gezonde salade wilde eten, bleek dat buiten de gebruikelijke Franse lunch- en dinertijden te zijn, dus niet mogelijk. Toen maar genoegen genomen met een Poire Belle Hélène bij de plaatselijke patissier/glacier - niet echt een straf. Aan het eind van de middag is het gaan regenen; hoop dat het morgen weer droog is.