Laat ik om te beginnen eerst eens zeggen hoe fijn ik het vind al jullie reacties en aanmoedigingen te lezen! Het geeft me het gevoel niet echt alleen op reis te zijn. Heel leuk om van zoveel mensen iets te horen. Even in het kort enkele antwoorden: Hetty, how great you were doing with your first messages in Dutch; amazing that you can write that well! Martijn, de foto van ons etentje staat wel degelijk op het blog, kijk maar bij de fotoserie van 30 juli -1 augustus. In de verhalen zijn maar een paar van mijn foto's opgenomen, meer vind je bij de fotoseries. Dirk en Sineke, jullie zijn me 1 dagetappe voor, ik hoop morgen (10 aug) in Cluny aan te komen, heb nog niet besloten welke variant te nemen.

Zaterdag 6 augustus, Bain-les-Bains - Ray sur Saône, 94 km.

Alles lijkt bij de start van deze 13^e (!) reisdag goed te gaan, maar Murphy komt in beeld. Nog niet alles wat fout kan gaan gaat ook echt fout, maar probleemloos is het vanaf nu niet meer. Het begint met een prettig stuk, heel langzaam omlaag, langs het Canal de l'Est. Bij een heuvelrug ontmoet ik een jong stel Benjaminse-fietsers, Hans en Simone, die ik die dag nog een paar keer zal zien. In de buurt van Pont d'Atelier staat aangegeven dat verderop de 'route barrée' is, maar een Frans meisje zegt me dat ik er met de fiets wel langs kan, dus ik ga op weg. Nou, vergeet het maar. De weg is volledig overdwars uitgehold en met geen mogelijkheid kun je er langs.

Dus omrijden. Volgens een Franse automobilist die ik tegenkom en zo vriendelijk is me de weg uit te leggen, is er wel een stuk 'ententé'of iets dergelijks, en dat betekent steil omhoog. O.k., dus dat is een stuk lopen! Later die middag gaat het regenen, eerst gewoon, een regentje dat je met een vrolijk regenjackje nog wel aankunt.

Maar het gaat steeds harder plenzen, en daarbij hard waaien. Op een gegeven moment stortregent het zo hard, dat het aanvoelt alsof er emmers water over me heen worden uitgegoten. Schuilen heeft niet veel zin, ik ben toch al doornat en het is nog een eind naar de B&B die ik gereserveerd heb. Niet alleen ik kom daar uiteindelijk doornat aan, en zwaar bemodderd door alle plassen waar ik doorheen gereden ben, maar ook mijn camera is vochtig geworden in het zijvakje van het waterdichte (!) stuurtasje, en slaat helemaal op tilt. Ik krijg allemaal rare boodschappen als 'camera is oververhit' en uitzetten lukt niet meer. Dan maar de batterij er uit gehaald en hopen dat e.e.a. droogt. Baal enorm, want de camera is net nieuw.

Zondag 7 augustus, Ray sur Saône - Gray, 36 km.

Camera vertoont nog steeds kuren, en na het nemen van een foto, wat wel schijnt te lukken, kan ik ‘m alleen uitzetten door de batterij te verwijderen. Verder lijkt de dag wel goed te beginnen met een lekker Frans ontbijt met een grote pain au choclolat. Heb geen idee dat Murphy nog niet klaar is met me. Het is, na het noodweer van gisteren, goed opgefrist en niet zo plakkerig meer. Ik fiets weer een heel stuk langs de Saône, die eind 19^e eeuw voor een groot deel is gekanaliseerd en van sluizen voorzien. Ergens gaat zelfs een heel stuk kanaal door een berg heen - de schepen dus ook.

Vlak daarna is het fietspad erg slecht. Regelmatig bestaat het al uit slecht asfalt en/of losse gravel en zand, maar hier is het wel helemaal hopeloos stenig en vol gaten en bulten. Dat heeft z'n effect: een lekke band! En dat met niet-lekrijd-banden. Uiteraard m'n achterwiel. Ik haal het wiel eruit en probeer de band te plakken of te vervangen.

Dat lukt echter niet, zelfs niet met hulp van een passerende Nederlandse fietser. Het plaksetje dat ik bij me had is kennelijk ver over de datum en werkt niet meer, en m'n pompje, dat het altijd goed deed, heeft ook de geest gegeven. Daar sta je dan, op een fietspad langs een kanaal, kilometers van enige hulp op een zondag in Frankrijk. Dus dat wordt lopen naar de eerstvolgende plaats van enige betekenis, en maar hopen dat daar nog een ander hotel is dan datgene dat ik al gebeld heb, want dat heeft z'n congé annuel, z'n jaarlijkse vakantie. Natuurlijk, het is augustus in Frankrijk! Daar loop ik dan, 12 (twaalf!) kilometer met een zwaarbepakte fiets. Ergens kan ik van het fietspad af en naar een grotere weg lopen, misschien dat ik wel een lift kan krijgen. Op weg ernaar toe knik ik vriendelijk een ouder echtpaar toe, dat op klapstoeltjes bij het kanaal zit. Tweehonderd meter verder is de weg gebarricadeerd: de brug die daar over de rivier ligt wordt gerepareerd en er kan geen kip over, laat staan ik met m'n fiets. Als ik terug weer langs het echtpaar loop vraag ik hen of zij wisten dat de weg doodliep. Jawel, is het doodleuke antwoord. Ik geloof dat mijn sarcastische 'merci pour me le dire!' niet helemaal doordringt. Als ik in Gray aankom, om kwart over vijf, lijkt ook het enige andere hotel gesloten. Dan maar op straat slapen??? Gelukkig, om zes uur opent het hotel zijn deuren en krijg ik, met enige moeite en aandringen, een kamer. De fietsenmaker is morgen, maandag, echter nog gesloten..........

En dit uitzicht uit mijn hotelkamer is zo'n beetje alles wat dit wat doodgebloede stadje te bieden heeft.

Maandag 8 augustus, Gray - Lamarche, 36 km.

De eigenaar van het hotel is zo vriendelijk nog een andere fietsenmaker voor me te bellen, maar ook die is op maandag dicht. Dan belt hij zijn 'garagist', en kan ik terecht bij een autowerkplaats waar de mecanicien ruim drie kwartier bezig is met mijn fiets, maar dan ook uit eigen beweging de ketting en derailleur heeft gesmeerd, en dat alles voor EUR 14,89. Ik geef een flinke fooi.

Ik start dan ook pas rond een uur of twaalf, en kom die dag ook niet erg ver. De hotels en chambres d'hôtes zijn hier dun gezaaid en veel zijn gesloten, ofwel voor vakantie, ofwel permanent. In Lamarche kan ik terecht, de volgende slaapgelegenheid is te ver om vandaag nog te halen. Dat is trouwens heel opvallend hier in deze streek: zoveel winkels, bedrijven en horeca zijn gesloten. Het geeft een wat triestige indruk.

Wel haal ik vandaag de eerste 1000 km!

Dinsdag 9 augustus, Lamarche - Beaune, 68 km.

Vandaag eerst een flink stuk door het bos: lange rechte weg. Daarna een wat saai stuk door open land, met hele stevige wind tegen. Word er wat neerslachtig van, temeer daar elk dorpje uitgestorven is, laat staan dat je er koffie zou kunnen krijgen. Ergens bij een rotonde waar een wat grotere weg de fietsroute kruist staat een grote supermarché, oorzaak van al de leegloop? Ik ga er binnen voor koffie en/of een toilet, maar alleen het laatste is er. Als ik weer naar buiten kom staat daar een Nederlands echtpaar, Theo en Hanny, met wie ik een stuk opfiets. Een paar kilometer verder vinden we zelfs een cafeetje dat open is.

Dan is het nog maar zo'n 20 kilometer naar Beaune, een historische stad met goede fietsenmaker. Vlak voor Beaune ook de eerste Bourgogne-wijngaarden:

Als eerste bezoek ik die fietsenmaker en koop een nieuwe pomp, nieuw plaksetje en een reserveband extra. Voel me gelijk een stuk vrolijker. Als ik dan nog gemakkelijk een behoorlijk hotel in een levendige straat met cafés en restaurants, vlakbij de ommuurde binnenstad vind, kan mijn dag niet meer stuk.

Overigens, mijn camera lijkt weer helemaal in orde! Na een douche en m'n fietswasje loop ik Beaune in en bezoek de Hôtel-Dieu, Hospices de Beaune, een in de vijftiende eeuw gebouwd hospitaal, dat prachtig bewaard is gebleven.

Daarna een kir op een terras, en eten in een ander restaurant, keuze te over!

Morgen fiets ik naar Cluny, eindpunt van het eerste deel van Benjaminse's route naar Barcelona. Ik weet nog niet of ik de westelijke variant, heuvelachtiger, langs Le Puy, of de oostelijke variant door het Rhônedal zal nemen. Ga ik morgen verder over denken.