Zaterdag 30 juli, Sanzinne - Montmédy, 72 km.

Ik ben niet de enige die de Benjaminse route volgt: regelmatig zie ik andere fietsers, bepakt en bezakt, en met Benjaminse's gids voorop de stuurtas. Zo ontmoet ik bovenop een heuvel ook Dirk en Sieneke, een echtpaar uit Oosterbeek, zij gepensioneerd, hij voormalig wethouder van Oosterbeek. Na weer op adem te zijn gekomen rijden we een stuk samen op. Als we ergens langs een weilandje fietsen komt er luid mauwend een heel klein katje op ons af. Sieneke pakt het op en het begint onmiddellijk aan haar hand te zuigen.

Het is hooguit 2 maanden oud, mager en heeft duidelijk honger. Dirk en Sieneke voeren het wat kaas, en hongerig werkt het katje het naar binnen. Het klauwt zelfs stevig in Dirk's hand om maar zo snel mogelijk te eten te krijgen. We nemen foto's en weten eigenlijk niet goed wat met het katje te doen. Als Sieneke het op de grond zet blijft het om ons heen draaien en mauwen en gaat zelfs op z'n achterpootjes en tegen onze benen op staan, bedelend om meer eten. Dan komt de oplossing ons tegemoet lopen: een vader met zijn zoontje, een groot pak kattenbrokjes in de hand. We zijn getuige van een roerend weerzien. Het jongetje huilt hartstochtelijk en de vader geeft het katje een grote handvol brokjes. Croquette (zo heet het katje, hoor ik) was al 2 dagen zoek! We worden door vader en zoon hartelijk bedankt en stappen opgelucht weer op de fiets. Zoiets beleef je niet als je per auto door het land zoeft!

Een aantal kilometers verder komen we eindelijk een cafeetje tegen voor koffie. Het is oud,sjofel en de tijd lijkt er minstens 40 jaar terug te hebben stilgestaan. Hetzelfde geldt voor de eigenaresse, een zich moeilijk voortbewegende oude vrouw, die het wel leuk vindt weer eens gasten te ontvangen. We schatten in dat dat hooguit eens in de maand gebeurt. Nadat we, na verschillende fasen van schoteltjes neerzetten, kopjes erop, lepeltjes erbij, schoteltje koekjes neerzetten en eindelijk een pot koffie op tafel, koffie kunnen drinken, ontspint er zich een geanimeerd gesprek in een wat absurdistische setting. Dan komen er nog 2 Benjaminse-fietsers aan: Aiko en Carolien, het jonge stel met de zware kampeerbepakking die ik al eerder deze week heb ontmoet.

Daarna volgen nog twee mannen, Martijn en Alfons, de laatste op een stadsfiets met 8 versnellingen; hij heeft het zwaar. Al met al lijken we wel een fietsfamilie!

Die avond overnacht ik in Herbeumont - ben best moe.

Zondag 31 juli, Herbeumont - Montmédy, 49 km.

Ik vertrek pas om 11.00 u. Het is weer een grijze, koude dag:

En het is formeel middenin de zomer!

Bij de Abbaye d'Orval, een klooster waar trappistenbier gebrouwen wordt en Orval-kaas gemaakt wordt, zie ik Dirk en Sieneke weer even. Zij hebben hier vrienden ontmoet en gaan de abdij bezichtigen. Ik ga even verderop lunchen en bestel een salade met spekjes en Orval kaas. Had lekker kunnen zijn, maar het drijft in de slasaus.... Zonde.

Een tijdje daarna kom ik bij de Franse grens.

De route van vandaag gaat over een paar heuvels, maar ik heb er niet al te veel moeite mee. Alleen in Florenville vanmorgen was een stukje met 11% stijging. Benjaminse meldde daarover: ‘'.... even afstappen mag'. Heb het tot halverwege de helling gered, toen zijn raad maar opgevolgd. Zonder bagage was 't me gelukt!

In Montmédy, waar ik in de benedenstad een hotelkamer heb gereserveerd, bezoek ik de citadel. Ik stal m'n fiets tegen een hek en maak fiets, bagage en hek aan elkaar vast met een kabelslot en loop ruim een uur over de oude verdedigingswerken. Al in de Romeinse tijd was dit een fort. In deze streek is in de loop der eeuwen altijd hevig gevochten, de laatste eeuwen met name tussen de Fransen en de Duitsers. Het ergste treffen was wel in de eerste wereldoorlog.

Als ik weer op m'n fiets wil stappen komt juist Martijn aan; Alfons had geen puf meer voor het laatste stuk omhoog. Zij blijken in hetzelfde hotel gereserveerd te hebben en die avond eten we gezamenlijk in de plaatselijke pizzeria. Zij hebben 2 weken de tijd en zijn van plan tot Basel te fietsen (stappen van deze route dan over op een andere route van Benjaminse).

Maandag 1 augustus, Montmédy - Verdun, 60km

Vannacht was het mistig maar vanmorgen bij het ontbijt (08.00 u, voor de verandering was ik eens vroeg) was het stralend helder weer. Net als in het vorige hotel in Herbeumont staat de eetzaal vol oude zooi en een overvloed aan planten. Heel erg jaren zeventig. De eigenaar hier is ook nog verzamelaar van oude radio's. Een uitdaging voor een binnenhuisarchitect. Maar het ontbijt is prima en de ontvangst was gastvrij, inclusief een veilige stalling voor de fiets. Ik zeg Martijn en Alfons gedag - we zien elkaar vast wel weer ergens onderweg - en vertrek om 09.15 u. Het is nog fris, maar ik voel de zon warm op m'n rug. De berm van de eerste helling is een zee aan wilde bloemen, dus foto's. Met deze zon ziet alles er gelijk veel mooier uit, en dat betekent dus ook dat ik me lastig in kan houden met fotograferen. Uiteindelijk heb ik vanavond een score van zo'n 50 foto's.

Ergens op een helling schakel ik kennelijk verkeerd, en voor de eerste keer schiet m'n ketting er vanaf. Met behulp van een takje (schone handen) leg ik hem er weer eenvoudig op. Er volgt een stuk met een vrij steile klim, en bij een uitzichtpunt op 318 m (er staat een bordje) rust ik even uit en eet een appel. Het is weer bewolkt en kouder geworden. Daarna nog zo'n 50 m hoger en dan weer omlaag. Er volgen nog meer heuvels, maar die vallen betrekkelijk mee. Even na twaalven kom ik in Vilosnes aan de Meuse (Maas) en daar is zowaar een restaurantje waar ik koffie kan drinken. Even daarna komt een Belgisch echtpaar op de fiets aan; zij hebben vanaf Namur de hele route langs de Maas gedaan. Als ik op het punt sta te vertrekken komen ook Martijn en Alfons aangefietst. Hoezo, alleen op reis?

Onderweg naar Verdun kom ik langs diverse borden die naar gedenkplaatsen voor de eerste wereldoorlog wijzen. Daar zal ik een andere keer nog eens heengaan, nu voel ik er niet veel voor. Ik kom vrij vroeg aan in Verdun en neem een kamer in 'La Cloche d'Or', waar de fiets in het hotelhalletje mag staan. Snelle douche, luchtige zomerkleding aan en dan het stadje in. Het is, na de koffie, weer zonnig geworden en het is nu 30 graden!

's-Avonds gegeten op het terras bij mijn hotel, waar de hoteleigenaar er maar niet over uit kan dat ik naar Marokko aan het fietsen ben. Ik krijg een glas bubbeltjeswijn aangeboden en schuif aan bij zijn tafeltje en een paar kennissen. Leuk gesprek, m'n Frans wordt steeds vloeibaarder!